admin

-หลายคนหลังได้รับการผ่าตัดช่องท้อง ไม่ว่าจะ ตัดไส้ติ่ง ตัดมดลูกรังไข่ หรือ ผ่าตัดลำไส้ คุณหมอผ่าตัดมักจะบอกให้ลุกขึ้นเดินตั้งแต่วันแรกๆ หลังการผ่าตัด ทั้งๆ ที่ยังเจ็บแผลอยู่เลย -คุณหมอ กลัวว่า หากไม่รีบขยับ ลำไส้ที่ไม่ขยับ จะมีพังผืด เกิดขึ้นในช่องท้อง และ เมื่อเกิดพังผืดขึ้น ลำไส้ซึ่งปกติจะ ลอยไปลอยมาได้อย่างอิสระในช่องท้อง จะมีผนังที่มาแปะติดกัน ทำให้ เคลื่อนที่ไม่ได้สะดวก และ เกิดภาวะลำไส้อุดตัน ปวดท้องมากๆ ได้ในภายหลัง … ความรู้หรือข้อสังเกต ดังกล่าว ศัลยแพทย์รู้จักดี และ รู้กันมานานแล้ว … ลองมาดูซิว่า มีข้อพิสูจน์ ทางการแพทย์ไหมครับ -ได้มีการศึกษา ในอาสาสมัคร ที่เป็นนักกรีฑา อายุเฉลี่ย 22 ปี จำนวน 15 คน (ชาย 9  หญิง 6) ทั้งหมดไม่มีปัญหาโรคเกี่ยวกับทางเดินอาหาร โดยมีการจดบันทึก การกินอาหาร(ชนิดและปริมาณ) เวลากินอาหาร เวลาออกกำลังกาย […]

-การออกกำลังกาย นอกจากจะลดไขมันในเลือดแล้ว ยังสามารถลดอ้วน และ ลดไขมันในช่องท้องได้อีก …มาดูกันครับ ว่า การออกกำลังกายแบบไหนถึงจะได้ผลลดอ้วน ลดไขมันในช่องท้อง(ลดไขมันในร่าง)ครับ -มีการคัดเลือกงานวิจัย ที่มีข้อมูลครบถ้วน เกี่ยวกับ เรื่องการออกกำลังกาย กับการลดความอ้วน หรือ ลดไขมันสะสม จำนวน 84 งานวิจัย ซึ่งมีข้อมูลประชากร กลุ่มศึกษา และ กลุ่มเปรียบเทียบอย่างละ 2,000 + กว่าราย  โดยแบ่งระดับของการออกกำลังกาย เป็น 8 กลุ่ม คือ กลุ่มที่มีการออกกำลังกายแบบแอโรบิคที่มีระดับความเข้มข้นสูง (AE v) ความเข้มข้นปานกลางเกือบสูง (AE mv) ระดับความเข้มข้นปานกลาง (AE m) การออกกำลังกายแบบออกแรงต้านน้ำหนัก (RT) การออกกำลังกายแบบออกแรงต้านน้ำหนักร่วมกับแอโรบิค(AT + RT) การออกกำลังกายแบบเร่งเป็นช่วงๆ หรือ high-intensity interval training (HIIT) การออกกำลังกายแบบเร่งเป็นช่วงๆ ร่วมกับ ออกแรงต้านน้ำหนัก (HIIT

-เราทราบกันดีว่า การออกกำลังกาย ช่วยลดความอ้วน หรือ ลดไขมันได้ .. มาดูข้อมูลทางวิทยาศาสตร์การแพทย์กันครับ -มีการศึกษาในอาสาสมัคร 111 คน อายุระหว่าง 40-65 ปี ที่น้ำหนักเกิน ดัชนีมวลกาย (BMI) 25-35 และมีไขมันในเลือดสูง ไม่ว่าจะเป็น LDL หรือ Cholesterol  โดยแบ่งอาสาสมัคร เป็น 4 กลุ่ม 1) ออกกำลังกายหนัก (intensive) และมาก จะใช้ออกซิเจนมากถึง 65-80%ของจุดสูงสุด (VO2 Max) และ เดินเร็วหรือวิ่งมากกว่า 32 กิโลเมตร ต่อสัปดาห์ 2) กลุ่มออกกำลังกาย หนัก แต่ไม่มาก จะเดินเร็วหรือวิ่งมากกว่า 12.9 กิโลเมตร ต่อสัปดาห์ 3) กลุ่มที่อออกกำลังกาย หนักปานกลาง แต่ไม่มาก จะเดินหรือวิ่งมากกว่า 12.9 กิโลเมตร ต่อสัปดาห์

-เพื่อการลดการติดต่อหรือ ติดเชื้อโรคจากการสัมผัส ในช่วง Covid19 ระบาด นอกจาก การล้างมือ โดยถูมือครั้งละ 20-30 วินาที ด้วยการล้างสบู่ หรือ ใช้ แอลกอฮอลเจล บีบ 2-3 ปั๊ม แล้ว อีกคำถามหนึ่งที่พบบ่อย คือ ควรล้างมือวันละกี่ครั้ง บ่อยแค่ไหน -มีการทบทวนบทความทางการแพทย์ จำนวน 8 พันกว่าบทความ และ เลือก รายงานที่เข้าข่ายคุณสมบัติที่มีแผนการศึกษาวิจัยที่น่าเชื่อถือ ได้ข้อมูล การศึกษา ในประชากร จำนวน  3,087 ราย เพื่อดูว่า จำนวนครั้งของการล้างมือ มีผล ต่อการลดการเกิดโรคหรือไม่ โดยแบ่ง กลุ่มการล้างมือ เป็น 3 กลุ่ม คือ น้อยกว่า 4 ครั้งต่อวัน , 5-10 ครั้งต่อว่า และ มากกว่า 10 ครั้งต่อวัน 

-ในการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อโรค การใช้ แอลกอฮอลเจล ในการล้างมือ เป็นสิ่งที่สะดวก และปฏิบัติได้จริง …ตั้งแต่ Covid19 ระบาด ก็มีการทำ แอลกอฮอลเจล หรือ สเปรย์ ชนิดพกพาออกมาหลากหลายรูปแบบที่หาได้ง่ายทั่วไป -การศึกษา ประสิทธิภาพของการล้างมือด้วย แอลกอฮอลเจล ในนักศึกษาแพทย์ และ แพทย์ประจำบ้านศัลยกรรม จำนวน 356 ราย โดยสุ่มใช้ ปริมาณ แอลกอฮอลเจล ที่แตกต่างกัน และ ตรวจวัดด้วยเครื่องวัด  บริเวณที่การล้างมือครอบคลุมถึง ว่า แต่ละบริเวณ ได้รับการล้างทำความสะอาดมากน้อย คิดเป็น % และ แสดงออกเป็นรูป สี ของ แต่ละบริเวณของมือ ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ….. พบว่า การล้างมือด้วย แอลกอฮอลเจล เพียง 1 cc ไม่เพียงพอ เพราะ มีบริเวณของมือ ที่ไม่ได้การล้างทำความสะอาด มากถึง 7.1 %

-มีบทความทางวิชาการ รายงานเกี่ยวกับ การฟุ้งกระจายของละออง จากการชักโครก ทำให้ตรวจพบ เชื้อโรค(แบคทีเรีย)ตามฝาผนังห้องน้ำ  มากกว่าหากไม่ปิดผาโถส้วมก่อนชักโครก จึงเป็นคำแนะนำ และ ความเชื่อว่า ควรจะปิดฝาโถส้วมก่อนทำการชักโครกเพื่อสุขอนามัยที่ดี -ในช่วง Covid19 มีความกังวล เรื่อง การแพร่กระจายเชื้อโรค โดยเฉพาะ เชื้อไวรัสซึ่งมีขนาดเล็กและ อาจจะแพร่กระจายได้ไกลกว่าเชื้อแบคทีเรีย จึงได้มีการศึกษา ประเด็นการแพร่กระจายเชื้อจากการกดน้ำเวลาชักโครก ว่าการปิดฝาโถชักโครก กับการไม่ปิดฝา ก่อนทำการชักโครก จะทำให้มีการแพร่เชื้อโรคต่างกันไหม -ในการศึกษานี้ ทำการเก็บตัวอย่างจากบริเวณต่างๆ ทั้งที่ฝาปิดโถด้านบนด้านล่าง ที่นั่งทั้งบนและใต้ที่นั่ง น้ำในโถ พื้นห้องตำแหน่งที่ใกล้กับที่นั่งโถ ด้านหน้า ด้านข้าง และ ฝาผนัง (ในกรณีที่โถอยู่ชิดกับผนังห้อง) … ผลการศึกษาพบว่า ปริมาณเชื้อทั้งไวรัสและแบคทีเรีย ที่ตำแหน่งน้ำในโถ และใต้ฝาปิด มีปริมาณเชื้อเท่ากัน ส่วนบริเวณอื่นๆ แตกต่างกันไม่มาก ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ ถึงแม้ว่า อาจจะมีความแตกต่างกันบ้างเล็กน้อย เช่น เวลาเปิดฝาไว้ พบเชื้อบริเวณผนังใกล้กับโถ และพื้นห้องด้านที่ใกล้กับผนัง มีเชื้อมากกว่าเวลาปิดฝา … ขณะที่ บริเวณโถที่นั่ง

-ในคนเอเชีย พบคนสายตาสั้น มากกว่าชาติอื่น และ เริ่มเป็นตั้งแต่ยังเด็ก … มีการศึกษาในไก่ ถึงการเปลี่ยนแปลงของกระบอกตา ซึ่งมีผลต่อภาวะสายตาสั้น -ภาวะสายตาสั้น คือ ภาวะที่ จุดรวมแสงตกรวมกัน ก่อนถึงจอประสาทตา ซึ่งเกิดจากความโค้งของกระจกตา เลนส์ตา และอาจจะเกี่ยวเนื่องกับ ความยาวของกระบอกตา ถ้ากระบอกตายาว จะทำให้แสงตก ไม่ถึงจอประสาทตาได้ การแก้ไขปัญหา ต้อง ใช้เลนส์แว่นตา ที่เป็น เลนส์เว้า เพื่อให้แสงหักเหออกไปตกไกลขึ้น (ให้ไกลพอดีไปตกที่จอประสาทตา) -ยังไม่มีการศึกษา ในคน ที่แสดงชัดเจน ว่า การใส่แว่น ช่วยให้สายตาสั้นช้าลง หรือ ไม่ใส่แว่น ทำให้สายตาสั้นมากขึ้น หรือเปล่า  แต่ มีการศึกษาในสัตว์ทดลอง โดยใช้ลูกไก่ อายุน้อย ตั้งแต่ 11 วัน (ซึ่งยังมีการเจริญเติบโตของตา และ กระบอกตา) โดยการทำให้เกิดภาวะเหมือนสายตาสั้น ด้วยการใส่แว่นรัดที่ศีรษะ นาน 5 วัน โดยมี เลนส์

-มีการศึกษา เด็กนักเรียน ชั้นประถม 1 และ ม 1 (grade 1 and 7) อายุเฉลี่ย 6.7 และ 12.7 ปี ในประเทศ ออสเตรเลีย จำนวน 1,735 และ 2,353 คน ทำการตรวจสายตาโดยละเอียด และ สอบถามกิจกรรมรายวันของเด็กนักเรียน ตลอดทั้งสัปดาห์ จากผู้ปกครอง เพื่อแจกแจงว่า มีกิจกรรมที่ใช้สายตาระยะ ใกล้ กลาง ไกล และ เป็นกิจกรรมในร่ม หรือ กลางแจ้ง เพื่อศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์ กับ ภาวะสายตาสั้น ในเด็ก… โดยกิจกรรมที่ใช้สายตาระยะใกล้ ได้แก่ การอ่านหนังสือ เขียนหนังสือ วาดรูป ที่ใช้สายตาในระยะ น้อยกว่า 50 ซม ขณะที่ระยะกลาง ได้แก่ การดูทีวี เล่มวีดิโอเกมส์ เล่นคอมพิวเตอร์ ส่วนระยะไกล

–แรงกดกระดูกสันหลังจากการบิดตัว และ ศูนย์ถ่วงที่เคลื่อนออกจากแนวกระดูกสันหลังจากความอ้วน การก้มตัว หรือยกของหนัก เป็นเหตุให้หมอนรองกระดูกเคลื่อน และ เกิดอาการกดทับเส้นประสาท และ ปวดเอว …. ปัญหาดังกล่าว จะทุเลา และ ป้องกันได้ หากเรามีกล้ามเนื้อ ที่อยู่รอบๆ กระดูกสันหลังที่แข็งแรง ยึดโยง ให้เกิดเสถียรภาพ หรือ มีความมั่นคง (stabilization) คล้ายๆ กับ การสร้างตึก ที่มีเสา และ ผนังขนาดใหญ่ และ แข็งแรง ย่อมมีความทนทาน และทนต่อแผ่นดินไหว ได้ดีกว่า -การบริหารกล้ามเนื้อเอว หน้าท้อง และ หลัง ที่มีคำแนะนำกันอยู่ทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นท่า ยกก้น ท่าหมา-นก ท่าplankข้าง ..ส่วนใหญ่ เป็นการบริหารกล้ามเนื้อมัดใหญ่ๆ ที่อยู่รอบๆ เอว เรียกรวมกลุ่มการบริหารนี้ว่า การบริหารแบบเคลื่อนไหว (dynamic strengthening exercise) เป็นท่าบริหารที่เราสามารถ ดูได้จาก สื่อ และ

-จากเหตุการณ์ อาคาร สตง ถล่ม และ มีวิศวกร มาให้ความรู้ เกี่ยวกับ กลไกที่สร้างความเสียหายกับตึกเมื่อเกิดแผ่นดินไหว จนกระทั่ง โครงสร้างพัง ทรุดตัว และ ตึกถล่ม .. ทำให้นึกย้อนถึง กลไก ของร่างกายเรา ที่อาจจะเกิดปัญหา เชิงโครงสร้าง ได้ หาก ตกอยู่ในสภาพคล้ายๆกัน -ปัญหาของตึก สตง คือ การออกแบบ ที่ให้ แกนรับน้ำหนัง (ปล่องลิฟต์) ไม่อยู่ตรงกลางของศูนย์ถ่วง หรือ ศูนย์กลางน้ำหนักของตึก เมื่อเกิดแผ่นดินไหว จึง เกิด การเหวี่ยง และ แกว่งตัว ในลักษณะของการบิดงอ และแรงบิด ส่งผลต่อแกนรับน้ำหนัก (ปล่องลิฟต์) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ส่วนที่อยู่ล่างสุด ทำให้ เสาและโครงสร้าง แตกหัก รับน้ำหนกไม่ได้ จึงเกิดการถล่มลงมา -ธรรมชาติได้วางระบบ ในร่างกายของคนเราให้ได้สมดุล ดังนั้น แกนรับน้ำหนัก (กระดูกสันหลัง)