admin

-เรามักจะได้ยินเรื่อง กินผลไม้ล้างปาก หลังมื้ออาหาร หรือ แม้แต่ในงานเลี้ยง ก็มักจะมี ผลไม้มาให้เป็นจานท้าย … เรื่อง กินผลไม้ล้างปาก อาจจะมีอยู่ในหลายชาติ หลายวัฒนธรรม … สรุปแล้ว มีหลัก หรือ เหตุผลทางวิทยาศาสตร์ไหม และ ล้างปาก ล้างอะไร -เรารู้ว่า กินผลไม้มีประโยชน์ ได้ fiber กากใย ไม่ให้ท้องผูก มีวิตามินหลากหลาย โดยเฉพาะวิตามินที่ละลายในน้ำเช่น วิตามิน C นอกจากนี้ เรายังได้ยินเรื่องสารต้านอนุมูลอิสระ (antioxidant) ที่ช่วยป้องกันสารพิษ ไม่ให้ทำร้ายเซลล์ของร่างกาย .. แต่ ในกรณีนี้ … ก็ไม่ต้องกินหลังอาหาร เพื่อ ล้างปาก ก็ได้ -นอกจากประโยชน์ และ ความอร่อยแล้ว ยังมีการศึกษาพบว่า สารสกัด หรือ สารที่มีอยู่ในผักหรือผลไม้ หรือ organic solvent จะช่วยให้ไขมันไม่เกาะตัว … […]

-เรามักจะได้ยินว่า ทำบุญแล้วหน้าตาผ่องใส การเป็นผู้ให้ทำให้เบิกบาน …  ทั้งที่มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องการการอยู่รอด ปกติ การทำเพื่อตนเองน่าจะมีความสุขมากกว่า .. ความจริงทางวิทยาศาสตร์เป็นอย่างไร -มีการศึกษา เปรียบเทียบคน 2 กลุ่ม กลุ่มทดลองที่เป็นผู้ให้ และ กลุ่มควบคุม ที่ทำเพื่อตัวเอง โดยศึกษาตรวจวัดคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าสมอง(fMRI) ดูการทำงานของสมองส่วนต่างๆ ก่อนทำการศึกษา และ นำมาตรวจวัดอีกครั้งหลังการศึกษาครบ 4 สัปดาห์ โดยอาสาสมัครทั้ง 2 กลุ่ม จะได้รับเงินคนละ 25 Swiss francs ต่อสัปดาห์ (มูลค่าประมาณ 25×36 = 900 บาท)  มีข้อแม้ว่า กลุ่มแรก ผู้ให้ จะนำเงินนั้นใช้ในการซื้อของให้คนอื่นเท่านั้น ขณะที่กลุ่มที่ควบคุมให้ซื้อของให้ตนเองเท่านั้น…. เมื่อครบ 4 สัปดาห์ จะให้ผู้รับการศึกษา เข้าเครื่อง ตรวจวัดคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าสมอง ขณะทำแบบทดสอบ โดยให้เลือกคนที่ตัวเองอยากจะให้ของ โดยแบบทดสอบแต่ละคำถาม จะมีการบอกว่า มีของ 1 ชิ้น

-เราเห็นสัตว์หลายชนิด เกิดมาก็หาอาหารกินเอง เช่น ไส้เดือน เต่า ปลา จิ้งจก จรเข้ ไก่ เป็ด ฯลฯ แต่ ทำไม สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม จึงต้องมีนมให้ลูกกิน -ตัวอ่อนจำเป็นต้องมีอาหารสำหรับการเจริญเติบโต และ ส่วนสำคัญของอาหาร คือ โปรตีน พืช หรือ สัตว์ จึงมี อาหารสะสมไว้ในเมล็ด ในไข่ ซึ่ง สัตว์เหล่านี้ มีปริมาณ อาหารเพียงพอที่จะเจริญเติบโต และ สร้างส่วนประกอบที่สำคัญสำหรับการมีชีวิตรอด และ พร้อมที่จะอาหารสำหรับการดำรงชีพต่อไป … ปริมาณ อาหารที่สะสมในใข่ จะพอดีกับสัตว์ชนิดนั้นๆ -แต่ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม มีการพัฒนาต่างๆ ที่ซับซ้อนกว่าสัตว์อื่นๆ โดยเฉพาะส่วนของสมอง ซึ่งต้องการโปรตีนจำนวนมาก ดังนั้น การเก็บอาหารไว้ให้พร้อม ในไข่ เหมือนสัตว์อื่นๆ จึงไม่เพียงพอสำหรับการพัฒนา … แนวทางจึงเปลี่ยนเป็นการสร้างมดลูก ที่จะมีรก ไว้ส่งอาหารให้กับตัวอ่อนแทน เพื่อที่จะได้มีอาหารเพียงพอ … ตรงนี้จึงแตกต่างกันมาก

-ความเดิมตอนที่แล้ว คนมีนมเพียง 2 เต้า เพราะส่วนใหญ่ ออกลูกครั้งละ 1 คน… ออกลูกครั้งละ 1 คน เพราะจะได้ปกป้องภัยให้ลูกได้ เนื่องจากลูกคลอดมาแล้วยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ไม่เหมือนสัตว์อื่น ที่คลอดปุ๋บ ก็เดินได้ หาอาหารกินเองได้ปั๊บ -วันนี้ มาตอบคำถามว่า “ทำไมคนถึงคลอดออกมาแล้วช่วยตัวเองไม่ได้” …. คนเราฉลาดกว่า สัตว์อื่น รวมถึงสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆ ด้วย เพราะ เรามีสมองส่วนหน้าที่พัฒนาการมากกว่าสัตว์อื่นๆมาก (จะเห็นว่า สัดส่วนน้ำหนักสมอง ต่อ น้ำหนักตัวของ คน จะสูงกว่าสัตว์อื่น)… สมองส่วนหน้า เป็นส่วนที่ทำหน้าที่ในการประมวลผล ข้อมูลที่ได้รับรู้จากประสาทสัมผัส ทั้ง 6 ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ … นำเข้ามูลเหล่านั้น มากบอกว่า สิ่งที่ได้สัมผัส เกิด คุณ หรือ เกิด โทษ กับ การดำรงชีวิต

–“เนื้อเย็นใจเต้นตาโต” “ดีใจจนตาลุกวาว” “เวลาในการ์ตูนจะเขียนรูป ที่ตามี วิ้งๆๆ” “ดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ” เรื่องเหล่านี้ มีเหตุผลทางการแพทย์พิสูจน์นะครับ -เราเองเวลามองดูคนบางคนแล้วรู้สึกว่า คนนี้สวย คนนี้หล่อจัง…. จนมีคนพยายามหา คอนแทคเลนส์ที่ทำให้ตาโต Big eye มาใส่ เพื่อให้ดูสวย จริงไหม -ที่เรียกว่า ตาโตนั้น หมายถึงส่วนของใจกลางตาดำ เป็นวงโต หรือ ทางการแพทย์ เรียก รูม่านตา (pupil) โต … รูม่านตาของเราเปลี่ยนขนาดได้ เพราะมีกล้ามเนื้อคอยรัดให้รูม่านตาเล็กลง หรือ คลายตัวเพื่อให้รูม่านตาขยายโตขึ้น … รูม่านตา ถูกควบคุมด้วยประสาทสมอง คู่ที่ 3 … หลักการของ รูม่านตา เป็นหลักการที่เรามาใช้ในกล้องถ่ายรูปครับ ในส่วนที่เรียกว่า ชัตเตอร์ ครับ ในที่สว่างมาก รูม่านตาจะเล็ก ข้อดีของรูม่านตาเล็ก คือ เห็นภาพได้ทั่วถึง(ภาษาคนเล่นกล้อง ว่า depth of field กว้าง)

–ในพรหมวิหาร 4 เรามักจะรู้สึกว่า อุเบกขา เป็น หัวข้อธรรมะที่ไม่เข้าพวก … แต่แท้จริงแล้ว ข้อ อุเบกขานี้ เป็น ธรรมะที่ลึกซึ้ง -อุเบกขา ไม่ใช่ การวางเฉย ที่ไม่ทำอะไรเลย …เมื่อรู้จักธรรมะข้อนี้ใหม่ๆ มักจะได้ยินคนอ้าง อุเบกขา และ บอกว่า ไม่ทำโน่น ไม่ทำนี่ เหมือนมีข้ออ้างว่า จะไปม่ทำละ จะวางอุเบกขา … แต่แท้จริงแล้ว อุเบกขา ถูกจัดไว้ เป็นธรรมข้อสุดท้าย ใน พรหมวิหาร 4 …. นั่นคือ ปฏิบัติทั้ง เมตตา กรุณา มุทิตา แล้ว จึงจบด้วยอุเบกขา -เวลามีเมตตา มีความกรุณา คิดอยากให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ อยากให้เขามีสุข อยากให้เขามีชีวิตรอด และ กรุณาช่วยให้เขาพ้นทุกข์ ช่วยให้เขามีสุข ช่วยให้เขามีชีวิตรอด โดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน เมื่อเห็นเขามีสุข พ้นทุกข์ มีชีวิตรอด

-พูดเรื่อง เมตตา และ กรุณาไปแล้ว … ถึงคราว ที่ต้องชื่นชม ผลลัพธ์แห่งกรรมดี “มุทิตา” ชื่นชม และ ยินดี เมื่อรู้ว่า ความเมตตา และ กรุณา เกิดผล ให้ ตัวเรา คนที่เรารัก คนที่เราไม่รักไม่เกลียด คนที่เราไม่ชอบ คนที่เราเกลียด มีความสุข มีความสำเร็จ พ้นจากทุกข์ และ เอาตัวรอดได้ … มุทิตา เป็นพลังบวก ที่หล่อเลี้ยง ให้เรามีกำลังใจในการทำดี มีกำลังใจ ในการเกิดเมตตา และ สร้าง กรุณา -มีมุทิตา จะลด ความอิจฉา ซึ่ง ทำให้เราซึ่งเป็นคนอิจฉา มีทุกข์ การเห็นคนอื่นหมดทุกข์และได้ดี เป็นการเติมพลังยืนยันว่า ความดีมีอยู่จริง ได้ดีมีอยู่จริง ดังนั้น ไม่ต้องไปอิจฉา เพราะความเมตตา กรุณาของเราจะส่งให้เกิดความดี และ เราจะได้ยินดีกับทั้งตัวเรา คนที่เรารัก

-เรารู้แล้วว่า การมีเมตตา คือ การเข้าใจว่า คนอื่นก็ ไม่อยากมีทุกข์ อยากมีสุข อยากมีชีวิตรอดเหมือนตัวเรา เราจึงมีเมตตาเขา –เมตตาเป็น มโนกรรม แต่เมื่อแปลงจาก มโนกรรม เป็นการกระทำ ไม่ว่าจะ กายกรรม หรือ วจีกรรม ทั้ง การกระทำและ คำพูด ก็คือ กรุณา … กรุณาที่ดี ที่แท้จริง ต้องมี เมตตาอยู่ข้างหลัง เป็น กรุณาที่มาจากใจ ไม่ใช่เสแสร้ง ไม่ใช่ ทำเพื่อหวังผล … การมีกรุณา คือ ช่วยให้คนที่เรามีเมตตาให้ ได้รับผลของความเมตตาของเรา คือ พ้นทุกข์ มีสุข และ มีชีวิตรอด –ถ้าขาดเสียซึ่งกรุณา ความมีเมตตา ก็จะเหมือนขาดความภูมิใจ ภูมิใจที่ได้ช่วย ได้ให้ ได้สงเคราะห์ ให้ เมตตา (ซึ่งดีอยู่แล้ว) เป็นจริง แปลง เมตตา

–“สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแกเจ็บตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด” … เป็นบทที่เราพูดหรือท่องกันเป็นประจำ แต่อาจจะไม่ได้ทำได้ดีจริง –เมตตา เป็นข้อแรกของ “พรหมวิหาร 4” ธรรมะ ที่เป็นเครื่องคุ้มครองโลก ธรรมะที่ทำให้เราอยู่ด้วยกันได้อย่างสันติ มีความสุข -เมตตา เป็น ธรรมะ ที่เข้าใจหลักพื้นฐานของธรรมชาติมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทุกชนิด และเป็นวิธีการรับมืออย่างมีชั้นเชิงกับธรรมชาติของการต้องการอยู่รอดของสิ่งมีชีวิตได้เป็นอย่างดี … เหตุผลเบื้องลึก ก่อนมาเป็น ธรรมะ เรื่อง “เมตตา” คือ สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ย่อมรักตัวเอง ไม่อยากมีทุกข์ อยากจะมีสุข อยากมีชีวิตรอด เช่นเดียวกับที่เรารู้สึก … เราเองไม่อยากมีทุกข์ อยากมีสุข อยากมีชีวิตรอด …สัตว์อื่น สิ่งมีชีวิตอื่น ก็ อยาก แบบเดียวกับที่เราอยาก … เมื่อเราเข้าใจพื้นฐานเช่นนี้แล้ว จึงจะเกิด เมตตาได้ เพราะไม่เช่นนั้น ความเมตตา จะแกนๆ ฝืนๆ ทำไปพอเป็นพิธี ทำตามที่คนอื่นบอกให้ทำ ทำเพื่อที่คนอื่นจะได้เห็นว่าเรามีเมตตานะ … แต่ไม่ได้มาจากใจ -เมตตา ที่มาจากใจ

-เรามักจะได้ยินว่า โยคะ แอโรบิค ว่ายน้ำ วิ่ง ไทเก็ก เต้นรำ เป็นการบริหารร่างกาย หรือ การออกกำลังกาย ที่ดี … แต่อยากให้แยกระหว่าง การบริหารร่างกาย กับ การออกกำลังกายสักนิดนึงนะครับ –การบริหารร่างกาย คือ การทำให้ ระบบกล้ามเนื้อประสาท สมอง ต่อมไร้ท่อ และ ประสาทอัตโนมัติ ทำงานสอดประสานกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ ส่วนการออกกำลังกาย คือ การทำให้ ระบบกล้ามเนื้อประสาท และ ประสาทอัตโนมัติ ทำงานได้อย่างแข็งแรง ทนทาน พร้อมใช้งาน (ซึ่งในนั้นต้องอาสานการทำงานประสานกันด้วย) -เมื่อวิเคราะห์โดยละเอียด จะพบว่า รำไทย ใช้ การทำงานของ กล้ามเนื้อทั้งตัว ท่อนบน เวลาจะจีบ จะฟ้อน จะตั้งวง ต้อง อาศัยการทำงานที่สอดประสานทั้ง คอ บ่า ไหล่ ที่ค่อยๆ ขยับไปตามจังหวะ ส่วนหนึ่ง หดเกร็ง งอเข้า