–“สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแกเจ็บตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด” … เป็นบทที่เราพูดหรือท่องกันเป็นประจำ แต่อาจจะไม่ได้ทำได้ดีจริง
–เมตตา เป็นข้อแรกของ “พรหมวิหาร 4” ธรรมะ ที่เป็นเครื่องคุ้มครองโลก ธรรมะที่ทำให้เราอยู่ด้วยกันได้อย่างสันติ มีความสุข
-เมตตา เป็น ธรรมะ ที่เข้าใจหลักพื้นฐานของธรรมชาติมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทุกชนิด และเป็นวิธีการรับมืออย่างมีชั้นเชิงกับธรรมชาติของการต้องการอยู่รอดของสิ่งมีชีวิตได้เป็นอย่างดี … เหตุผลเบื้องลึก ก่อนมาเป็น ธรรมะ เรื่อง “เมตตา” คือ สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ย่อมรักตัวเอง ไม่อยากมีทุกข์ อยากจะมีสุข อยากมีชีวิตรอด เช่นเดียวกับที่เรารู้สึก … เราเองไม่อยากมีทุกข์ อยากมีสุข อยากมีชีวิตรอด …สัตว์อื่น สิ่งมีชีวิตอื่น ก็ อยาก แบบเดียวกับที่เราอยาก … เมื่อเราเข้าใจพื้นฐานเช่นนี้แล้ว จึงจะเกิด เมตตาได้ เพราะไม่เช่นนั้น ความเมตตา จะแกนๆ ฝืนๆ ทำไปพอเป็นพิธี ทำตามที่คนอื่นบอกให้ทำ ทำเพื่อที่คนอื่นจะได้เห็นว่าเรามีเมตตานะ … แต่ไม่ได้มาจากใจ
-เมตตา ที่มาจากใจ จะมาจากความเข้าใจที่ว่า สัตว์ทั้งหลาย ก็ไม่อยากมีทุกข์ อยากจะมีสุข เช่นเดียวกับ ที่เราอยาก เหมือนกัน
-ความยากของการ มีเมตตา หรือ แผ่เมตตา คือ เราจะเมตตาคนที่เราไม่ชอบ เราจะเมตตาคนที่เราเกลียด เราจะเมตตาคนที่ทำร้ายเรา หรือ เอาเปรียบเราได้ยังไง
-พระท่านสอนให้พิจารณาเป็นขั้นเป็นตอนดังนี้ อันดับแรก ให้มีเมตตาต่อตัวเราเอง เรารู้ว่า เราอยากปลอดทุกข์ อยากมีสุข เราก็เริ่มเข้าใจตัวเรา ไม่โกรธ ไม่รู้สึกไม่พอใจ ไม่รู้สึกเกลียดตัวเราเอง ไม่พยาบาทตัวเราเอง ด้วยความเข้าใจว่า ที่มีเหตุการณ์ทั้งหลาย เพราะเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่รักตัวเราเอง (ไม่ได้แปลว่าให้ทำผิดได้นะครับ ไม่ได้แปลว่าให้ทำบาปได้นะครับ แต่ให้รู้ว่า มีเหตุผลที่ให้เราทำสิ่งที่ไม่ถูก ทำสิ่งที่ให้เกิดทุกข์ และ ไปดับทีเหตุนั้น) เมื่อเราสามารถมีเมตตาให้กับตัวเองอย่างจริงจัง จริงใจแล้ว ก็ให้ขยายวง ของเมตตา ไปสู่คนที่เรารัก … เมื่อทำได้ ก็ขยายวง ไปสู่คนที่เราไม่รัก ไม่เกลียด … เมื่อทำได้ ก็ขยายวง ไปสู่คนที่เราไม่ชอบ … เมื่อทำได้ ก็ขยายวงไปสู่ คนที่เราเกลียด … เมื่อทำได้ ก็ขยายวงไปสู่สัตว์ทั้งหลาย … เมื่อทำได้ ก็ขยายวงไปสู่ รูป และ อรูป ภูติผี เทวดา
-การมีเมตตา ต้องฝึกฝน คนเรามีเองเฉยๆ ได้ตามธรรมชาติ แต่จะให้มี เมตตา กับทุกคน ทุกเรื่อง เป็นสิ่งที่ฝืนธรรมชาติ หากไม่ได้ฝึกฝน เมื่อฝึกดีแล้ว การเอารัดเอาเปรียบ การทำร้ายกัน ความรุนแรง การแก่งแย่งชิงดี ก็จะน้อยลง … เพราะ เรารู้ว่า สิ่งมีชีวิตทุกชีวิต อยากพ้นทุกข์ อยากมีสุข อยากมีชีวิตรอด … เมื่อมีเมตตาแล้ว จะตามมาด้วย กรุณา มุทิตา อุเบกขา ซึ่งจะเล่าสู่กันฟัง ในวันต่อๆ ไป