กรุณาคือภาคปฏิบัติของเมตตา

-เรารู้แล้วว่า การมีเมตตา คือ การเข้าใจว่า คนอื่นก็ ไม่อยากมีทุกข์ อยากมีสุข อยากมีชีวิตรอดเหมือนตัวเรา เราจึงมีเมตตาเขา

–เมตตาเป็น มโนกรรม แต่เมื่อแปลงจาก มโนกรรม เป็นการกระทำ ไม่ว่าจะ กายกรรม หรือ วจีกรรม ทั้ง การกระทำและ คำพูด ก็คือ กรุณา … กรุณาที่ดี ที่แท้จริง ต้องมี เมตตาอยู่ข้างหลัง เป็น กรุณาที่มาจากใจ ไม่ใช่เสแสร้ง ไม่ใช่ ทำเพื่อหวังผล … การมีกรุณา คือ ช่วยให้คนที่เรามีเมตตาให้ ได้รับผลของความเมตตาของเรา คือ พ้นทุกข์ มีสุข และ มีชีวิตรอด

–ถ้าขาดเสียซึ่งกรุณา ความมีเมตตา ก็จะเหมือนขาดความภูมิใจ ภูมิใจที่ได้ช่วย ได้ให้ ได้สงเคราะห์ ให้ เมตตา (ซึ่งดีอยู่แล้ว) เป็นจริง แปลง เมตตา เป็นการกระทำ ไม่ว่าจะกระทำ หรือ พูด ก็เป็นกรุณาทั้งนั้น

-ลองนึกดูนะครับ ที่เวลาเราพูดถึง โปรดกรุณา ได้กรุณา กรุณาได้โปรด… ล้วนแต่ เป็นการบอกว่า ได้ทำตาม สำนึกของความมีเมตตา ให้ปรากฏผล ให้เกิดการกระทำแบบเมตตานั่นเอง

–เมตตา ได้คิด กรุณาได้ทำ