-ขอเล่าประสบการณ์ตรง ที่ชวนให้พวกเรารู้ว่า การมีรายชื่อยา หรือ รู้ว่าเรากินยาอะไรอยู่ หรือเอายาที่กินอยู่ให้หมอ และ พยาบาลดู เป็นเรื่องสำคัญมาก … ทางการแพทย์เรียกว่า med reconcile
-เรื่องที่เล่าเกิดเมื่อปี พ.ศ. 2516 ในยุคนั้น ทางการแพทย์บ้านเรายังไม่มีระบบมาตรฐาน หรือ ระบบคุณภาพโรงบาล หรือ HA เข้ามากำกับ จึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ….. ตอนนั้น ผมยังเรียนอยู่ชั้น ป 6 … ก่อนหน้านั้นคุณปู่ผม ซึ่ง เป็นคนสูงใหญ่ ทำงานหนัก เคยป่วยหนัก เข้า รพ รักษา ด้วยโรคหัวใจ เกือบจะเสียชีวิต แต่ก็รอดมาได้ แพทย์ให้การวินิจฉัยว่า เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วมานาน (โรคลิ้นหัวใจ รูมาติก) และมีเส้นเลือดหัวใจตีบ ด้วย ได้เจอหมอหัวใจที่เก่ง อ คณิน คุรุรัตน์พันธ์ คุณหมอใจดี (ผมเคยตามคุณปู่ไปที่คลินิกตอนไปตรวจ) รักษาจนคุณปู่แข็งแรง ไม่มีอาการผิดปกติ ในสมัยนั้น โรคหัวใจกินยาอย่างเดียว ยังไม่มีการสวนหัวใจ หรือ ใส่ stent แบบในปัจจุบัน …. อยู่มาวันหนึ่ง ทางบ้านได้ยินมาว่า มีหมอหัวใจ มาจากอเมริกา จะมารักษาคนไข้ที่ รพ เอกชนแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ ทางบ้านจึงอยากให้คุณปู่หาย เพราะ รู้สึกทำนองว่า ทำไมต้องกินยาทุกวัน รักษาให้หายโดยไม่ต้องกินยาไม่ได้หรือ (เป็นความเข้าใจของคนทั่วไป) จึงพาคุณปู่ไปที่ รพ แห่งนั้น เมื่อเข้าไป รพ ทาง รพ ก็ให้ admit เพื่อตรวจร่างกาย และ รอพบหมอฝรั่ง มีการเจาะเลือด เอกซเรย์ เพื่อมีผลให้หมอตรวจในวันถัดไป … ด้วยความไม่รู้ และ การไม่มี มาตรฐาน HA จึงไม่มีการสอบทานว่ากินยาอะไรอยู่บ้าง ถ้าเป็นปัจจุบัน ก็ต้องมีการทำ med reconcile สอบถามว่ามียาอะไรที่กินเป็นประจำอยู่ พยาบาล เภสัช และ หมอ จะดูแลร่วมกัน ว่า ยาตัวใดควรกินต่อ ยาตัวใดควรหยุด … แต่สมัยนั้นไม่มี และ ทางบ้าน ก็เข้าใจว่า จะหาหมอใหม่แล้ว ยาเก่าไม่ต้องกินแล้ว หมอคงจะสั่งยาใหม่ให้ คุณปู่ จึงไม่ได้กินยาเลย และ ในคืนนั้นเอง โรคหัวใจก็กำเริบ และ ทางบ้านรู้ข่าวในตอนเช้าว่าคุณปู่ เสียชีวิต
-เอาเรื่องจริงมาเล่าสู่กันฟัง เพื่อเป็นอุทาหรณ์ … เรื่อง ก็ผ่านไปนานมากแล้ว ตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก ตอนนี้ เป็นหมอ ก็รู้ว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก … เรื่อง ยาที่เรากิน ถึงแม้ รพ จะมีมาตรฐาน HA แต่ ตัวเราเอง ซึ่ง เป็นคนไข้ ก็ควรจะมีส่วนในการร่วมมือให้เกิดความปลอดภัย ควรมีความรู้บ้างว่า เรากินยาอะไร กินเพื่ออะไร มีชื่อยาอยู่ หรือ มีรูปยา ซองยา ไว้บอกคุณหมอ คุณพยาบาล นะครับ เพื่อความปลอดภัยของตัวเราเอง